Seçici konuşmazlık, genellikle çocukların sadece belirli durumlarda veya belirli kişilerle konuşmayı reddetmeleriyle karakterize bir anksiyete bozukluğudur. Çoğunlukla okul gibi sosyal ortamlarda konuşmayı reddederken, evde aile bireyleriyle rahatça konuşabilirler. Bu durum, çocuğun sosyal ve akademik gelişimini etkileyebilir. Bu yazıda, seçici konuşmazlığı daha iyi anlamak ve çocuklara nasıl destek olunabileceğini ele alacağız.

Seçici Konuşmazlığın Belirtileri

Seçici konuşmazlık belirtileri genellikle okul öncesi veya erken çocukluk döneminde ortaya çıkar ve şunları içerebilir:

• Belirli kişilere veya durumlara özgü konuşmama,
• Sosyal ortamlarda aşırı utangaçlık ve geri çekilme,
• Yabancılarla veya az tanıdık kişilerle iletişim kurmaktan kaçınma,
• İfade etme güçlüğü, jest ve mimiklerle iletişim kurma.
•  

Nedenleri

Seçici konuşmazlığın kesin nedenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, genetik, çevresel ve psikolojik faktörlerin birleşimi sonucu ortaya çıktığı düşünülmektedir. Çocuğun doğal mizacı, ailede anksiyete bozukluklarının varlığı ve çocuğun yetiştiği çevre bu duruma katkıda bulunabilir.

Yaş Gruplarına Göre Seçici Konuşmazlık

Okul Öncesi Çocuklar (3-6 Yaş): Bu dönemde çocuklar, okul veya anaokulu gibi yeni sosyal ortamlarla karşılaşır. Seçici konuşmazlık, bu yeni ortamlara uyum sağlamada güçlük olarak kendini gösterebilir.

Okul Çağı Çocukları (6-12 Yaş): Akademik ve sosyal beklentilerin arttığı bu dönemde, seçici konuşmazlık akademik performansı ve arkadaş ilişkilerini olumsuz etkileyebilir.

Destekleme Yöntemleri

Güvenli Ortam Oluşturma: Çocuğun konuşma baskısı hissetmediği, destekleyici ve anlayışlı bir ortam oluşturun. Çocuğun kendini ifade etmesine olanak tanıyacak aktiviteler düzenleyin.

Kademeli Maruz Kalma: Çocuğu konuşması gereken durumlarla kademeli olarak karşı karşıya bırakın. Öncelikle az stresli ortamlarda başlayarak, çocuğun konfor seviyesini yavaş yavaş artırın.

Profesyonel Yardım: Seçici konuşmazlık, tedavi edilmediğinde çocuğun sosyal ve akademik gelişimini ciddi şekilde etkileyebilir. Bir çocuk psikoloğu veya konuşma terapisti ile çalışmak, çocuğun bu durumu aşmasına yardımcı olabilir.

Aile Eğitimi ve Danışmanlık: Ebeveynlerin ve öğretmenlerin seçici konuşmazlık hakkında bilgilendirilmesi, çocuğa nasıl yaklaşmaları gerektiği konusunda onlara rehberlik edebilir.