1. Fiziksel Belirtiler:
   • Titreme, terleme, mide bulantısı, hızlı kalp atışı.
   • Sosyal durumlar öncesinde veya sırasında baş ağrısı veya mide ağrısı gibi somatik şikayetler.
2. Davranışsal Belirtiler:
   • Sosyal durumlardan kaçınma veya bu tür durumları aktif olarak önleme.
   • Arkadaş edinme ve sosyal etkinliklere katılma konusunda zorluk.
3. Duygusal Belirtiler:
   • Aşırı endişe, sosyal durumları sürekli felaket senaryolarıyla düşünme.
   • Kendini aşırı eleştirme ve sosyal performans konusunda aşırı öz-eleştiri.

Nedenleri

Sosyal kaygının nedenleri karmaşık olabilir ve genellikle biyolojik, psikolojik ve çevresel faktörlerin bir kombinasyonunu içerir:

• Genetik Yatkınlık: Ailede anksiyete bozukluğu öyküsü olan çocuklarda sosyal kaygı daha yaygın olabilir.
• Duyarlılık: Duyarlı mizaç yapısına sahip çocuklar, sosyal durumları daha tehditkar olarak algılayabilirler.
• Çevresel Etkiler: Aşırı koruyucu ebeveynlik stilleri, akran zorbalığı veya sosyal reddedilme deneyimleri sosyal kaygıyı tetikleyebilir.

Başa Çıkma ve Tedavi Yöntemleri

1. Psikoterapi:
   • Bilişsel Davranışçı Terapi (CBT): Çocukların veya ergenlerin kaygı verici düşüncelerini tanımaları ve bunları daha gerçekçi düşüncelerle değiştirmeleri üzerine odaklanır. Ayrıca, sosyal becerileri geliştirme ve rahatlama tekniklerini öğretir.
   • Grup Terapisi: Benzer sorunlar yaşayan yaşıtlarıyla birlikte terapiye katılmak, sosyal becerilerini geliştirmelerine ve deneyimlerini paylaşmalarına yardımcı olabilir.
2. İlaç Tedavisi:
   • Bazı durumlarda, özellikle de kaygı çok yoğunsa veya psikoterapiden yeterli yanıt alınamıyorsa, doktor antidepresanlar veya anksiyete karşıtı ilaçlar önerebilir.
3. Aile Eğitimi ve Danışmanlık:
   • Ebeveynlerin sosyal kaygı hakkında bilgi sahibi olmaları ve çocuklarını nasıl destekleyebileceklerini öğrenmeleri önemlidir. Aile içi iletişimi güçlendirmek ve çocuğun duygusal ihtiyaçlarına duyarlı olmak da bu süreçte yardımcı olabilir.
4. Sosyal Beceriler Eğitimi:
   • Çocuklara ve ergenlere sosyal beceriler konusunda eğitim vermek, onların sosyal durumlarda daha rahat hissetmelerini sağlayabilir. Bu, rol oynama oyunları, grup etkinlikleri veya liderlik faaliyetleri aracılığıyla yapılabilir.

Sonuç

Çocuk ve ergenlerde sosyal kaygı ciddiye alınması gereken bir konudur ve erken müdahale, onların sosyal ve akademik başarılarını önemli ölçüde iyileştirebilir. Destekleyici bir aile ortamı, uygun terapötik müdahaleler ve sosyal becerilerin geliştirilmesi, sosyal kaygıyla başa çıkmada etkili yöntemlerdir.